تأملی در زبان قصاید اخوان ثالث

اخوان ‌ثالث، از شاعران بزرگ معاصر، هر‌چند در عرصة شعر فارسی به شاعری نوپرداز شهرت یافته است، بخش‌های فراوانی از دفترهای شعری او را قالب‌‌های گوناگون سنتی دربرمی‌گیرد. در این مقاله، سبک زبانی 32 قصیدة اخوان بررسی و تحلیل شده است تا نشان داده شود اخوان در این قالب سنتی تا چه حد به رعایت قواعد و ضوابط زبان کهن پای‌بند بوده است و چقدر از توانش زبانی خود و عناصر زبان امروز بهره گرفته است و درنهایت با چه هدفی زبانی خاص را به‌خدمت می‌گیرد. برای نیل به این هدف، زبان قصیده‌های اخوان، هم از نظر واژگان و هم از نظر نحو، تحلیل و بررسی شده است و عناصر کهن آن از طریق مقایسه با شعر شاعران گذشته، به‌ویژه شاعران خراسانی، استخراج شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که اخوان دل‌بستة زبان کهن فارسی، به‌ویژه زبان شاعران خراسان، است و بسیاری از مشخصه‌های این زبان، به‌ویژه ویژگی‌های نحوی، را رعایت می‌کند اما از نظر واژگان زبانش در همان محدودة زبان کهن باقی نمانده است، بلکه در کنار واژه‌های کهن از واژه‌های زبان‌ امروز و نیز واژه‌‌های ابداعی هم بهره گرفته است و بر غنای زبان خود افزوده است.